Na Disneyland (1e jaar) en Lourdes (3e jaar) kregen we, 5ABCD (Latijn, Economie en Wetenschappen) dit jaar de kans alweer naar Parijs te gaan. We dachten dat we het nu allemaal wel gehad hadden maar een mens kan zich vergissen… De busreis was helemaal niet vervelend, verre van zelfs. ‘Oh, Champs-Elysées’, ‘J’aime, j’aime, la vie’, ‘Sensualité’ en we waren vertrokken voor een paar uur, dachten we! De liedjes bleven ons spijtig genoeg achtervolgen dus zat er niets anders op dan drie dagen lang ‘Oh, Champs-Elysées’ te zingen, of beter gezegd, te kwelen, terwijl we hoopten dat deze vreselijke ziekte zou overgaan.

In de “Jardin du Luxembourg” merkten we opeens dat we wel degelijk op taalstage waren. En die mensen daar in het park spraken Frans! We kregen allerlei opdrachten om onze taalvaardigheid naar boven te halen. We moesten de Parijzenaars lastigvallen met allerlei vragen zoals: “Wie zei ooit: ‘Je pense, donc je suis!’?” Volgens een of andere zwerver was dat natuurlijk die goeie ouwe Pascal maar de leerkrachten dachten eerder aan een zekere Descartes. Ook over de gastronomische specialiteiten werden de parkgangers het maar niet eens.

Wat later op de dag verdeelden we ons in gemengde teams, kwestie van de jongens ook een kans te geven bij de volgende opdracht. Het staat namelijk als een paal boven water dat vrouwen nu eenmaal charmanter zijn dan mannen en dus gemakkelijker ergens binnen geraken. Het was een ‘must’ om in zoveel mogelijk hotels en in zo chic mogelijke kamers te geraken. Daarvoor moesten we slimme listen verzinnen en verraderlijke vallen plaatsen. De meest populaire smoes was natuurlijk: “Onze grootouders zijn 50 jaar getrouwd en wij willen hen ‘ver-assen’ met een overnachting in een luxe suite. Maar vooraleer we €3000 neertellen voor dat kamertje (want ja, de prijzen gingen daar nogal de hoogte in), willen we die handel wel eens met eigen ogen bezichtigen.” De meeste uitbaters trapten er met open ogen in! En wij gniffelden in ons vuistje natuurlijk.
In het Quartier Latin gingen we terug naar onze roots en werden we volleerde voedselzoekers, want eten kregen we alleen ’s morgens.

’s Avonds gingen we ook nog een kijkje nemen bij de Eiffeltoren. Niet interessant, fascinerender was de paardenmolen die daar in de buurt stond! We leefden ons nogal uit, hoor. De leerkrachten keken toe. Na ons geïnstalleerd te hebben in het hotel gingen we slapen. No comment.

De volgende dag begon met het ontbijt. Hoe raad je het! Inderdaad, we aten onder andere croissants. Het Louvre! Al een paar keer gezien maar nog geen voet binnengezet! Spannend! Persoonlijk vond ik het een beetje tegenvallen, er was veel te veel volk. En door de opdrachten die we moesten doen hadden we weinig tijd om bekende werken te bezichtigen. Wel hebben we o.a. de Mona Lisa (teleurstellend), le Radeau de la Méduse (groot genoeg) en de Venus van Milo gezien.

We gingen verder met het overvallen van hotels. Deze keer was onze actie beter voorbereid. We hadden per twee tijdens de lessen Frans een hotel ter onzer beschikking gekregen. We zochten op het internet (in het Frans!) per twee informatie over ons toekomstig slachtoffer. De meesten slaagden in hun missie. ’s Avonds hadden we de keuze tussen een bezoek aan Roland-Garros (dat net zoals de Mona Lisa kleiner is in werkelijkheid) of een terrasje doen.

Tegen het vallen van de avond wandelden we langs de Moulin Rouge en de hele sante boutique, waar we dingen zagen die niet voor kinderogen bestemd zijn. Het was de leerkracht Frans die erop aandrong dat we dit deel van Parijs ook zouden aandoen. Sfeer opsnuiven, nog even langs Montmartre en de bijbehorende Sacré-Coeur. Vandaar hadden we weeral een prachtig zicht op de flikkerende Eiffeltoren. Tevreden maar dodelijk vermoeid legden we ons des avonds te ruste neer.

De volgende dag brak aan. ‘Het kan niet waar zijn, vandaag gaan we naar huis, dan moeten we ons boeltje dus terug inpakken. Grmbl.’ Voordat we vertrokken, moesten we een keuze maken: le Musée d’Orsay of een beklimming van de Arc-de Triomphe gevolgd door een wandeling op de Champs-Elysées en souvenirtjes vergaren? Degenen die kozen voor le Musée d’Orsay vonden dit toch een tikkeltje amusanter dan het Louvre. Zij zagen de impressionisten die we tijdens esthetica besproken hadden. De anderen vonden het uitzicht mooi en trokken kiekjes als waardige toeristen.

Als afsluiter gingen we naar la Défense. ‘Modern’ is het juiste woord om het te beschrijven. We gingen shoppen in het winkelcentrum, namen een groepsfoto en sleepten onszelf nog naar een fontein die de moeite waard moest zijn omdat daar de voetsporen van Marilyn Monroe zouden zijn gegoten. Dat laatste bleek niet waar te zijn, het was gewoon een smoes om ons naar daar te lokken, maar toegegeven, het was een speciale fontein.

‘Lange liedjes zijn nooit mooi’ dus vertrokken we werkelijk terug naar Aarschot. Dikke ambiance oftewel ‘Oh, Champs-Elysées’ en hupsakee, we waren er. Omdat een besluit een vereiste is, ziehier het besluit… Het was wel de derde keer dat we de Eiffeltoren zagen maar de eerste keer dat we Parijs zagen, dus jawel, het was zeker de moeite waard.