Vandaag is het tijd om te vertrekken. We worden om 4 uur ’s ochtends aan de bus verwacht. Iedereen is deze keer stipt op tijd al ziet. De korte nacht kan je op heel wat gezichten aflezen. Joni kan deze keer nu wel zijn afscheidsspeech voor de farewell uitspreken met achter hem een Italiaanse vlag, die door iedereen werd ondertekend. Tijdens DIA-ctief volgende week gaan jullie die allemaal kunnen bewonderen. Joni probeert poëtisch de pijn van het afscheid en de vele tranen te stoppen : “Jullie tranen kunnen spijtig genoeg de motoren van ons vliegtuig niet stuk maken, dus moeten we nu vertrekken.” Onderweg moeten we nog de laatste 5 leerlingen oppikken en dan volgt nog een busrit van een uurtje naar Lamezia di terme. Ondanks het vroege uur en de vermoeide blikken wordt Waldo niet vergeten en klinkt weer een luid “Happy birthday”; Het inchecken verloopt zonder problemen en de vlucht vertrekt perfect op tijd en via een korte tussenstop in Rome komen we terug in het koudere België. Gelukkig schijnt de zon en hebben we een landing met een prachtig zicht op Brussel. De bus brengt ons naar Aarschot, waar iedereen al staat te wachten.
Hier sluit de verslaggeving af van een schitterende exchange voor alle 24 leerlingen en hun 2 begeleiders.

EO