Cato Meulemans uit 1A won onlangs de tweede prijs in de Junior Journalistwedstrijd van het Davidsfonds!
Haar intrigerende verhaal willen wij de lezers van DIABLOG graag meegeven.
Proficiat Cato met je knappe verhaal.
De surf-slurper
Saartje zit op de computer. Ze is een spelletje aan het spelen. Het noemt: De surf-slurper. Het is een spel waarbij je je eigen fantasieland moet maken. Ze speelt dit spel al dagen. Voor school, na haar huiswerk en als het weekend is, speelt ze de hele nacht door. Het spel lijkt wel magisch. Saartje kan gewoon niet meer stoppen.
Tot er plots iets vreemds gebeurt. Ze wordt zomaar in haar computer gezogen. Even wordt ze rond gedraaid.
Dan valt ze op de grond. Maar vreemd genoeg herkent ze deze plek. Ze denkt eens goed na…
Oh ja! Het is het land dat ze zelf gemaakt heeft! Ze herkent haar wereld aan de eenhoorns, de snoepjesbomen en de suikerspinstruiken. “Wauw, dat is pas echt opgaan in het spel!” denkt Saartje. Ze staat recht en gaat naar één van de snoepjesbomen. Ze plukt een lolly en roept een eenhoorn. Ze kruipt op de eenhoorn en rijdt een dorpje binnen. Daar wordt ze begroet door alle inwoners van dat dorpje. Van één van hen krijgt ze een klein computertje. Ze stapt van haar eenhoorn en vraagt aan die inwoner wat het is.
De inwoner vertelt: “Uwe smakelijke hoogheid, dit is een technoeter. Eén van de nieuwste technische snufjes speciaal voor u ontworpen. Met deze technoeter kan je jouw land waar je ook bent veranderen.
Deze geeft ook aan als er problemen zijn in jouw land.
Het is de bedoeling dat je Surfstad en Dropdorp -waar je je nu trouwens bevindt- verbetert.” “Dankjewel,” zei Saartje, “ik ga nu naar surfstad. Als jullie me willen excuseren.” Saartje vertrok. Eens in Surfstad aangekomen ziet ze zo veel. De spelshop en niet te vergeten, de computerwinkel! Eerst brengt ze een bezoekje aan de spelshop. In de spelshop ligt zowat elk computerspel dat je je kunt bedenken…
Zo abnormaal is dat niet want in Surfstad zijn alle inwoners een soort van computer. ‘Net kwam ze een meisje tegen, een beetje kleiner dan haar. Saartje vroeg aan het meisje waar de winkels waren, en weet je wat ze deed? Ze toetste ‘winkel’ in op haar hand – waar vreemd genoeg een toetsenbord in zat – en op haar voorhoofd verscheen de route!’ “Wauw! Een cinema-grote telefoon!”
Saartje toetste het nummer van haar mama in. “Tuuuut, tuuuut, tuuuut!”
Dan bedenkt Saartje zich, ze drukt de telefoon af, maar de tuut stopt niet!
Er komen steeds meer schemeringen in haar land en uiteindelijk ziet ze niets meer. Ze trekt haar ogen zo goed mogelijk open en ziet haar land niet meer maar de bureau uit haar slaapkamer.
En de tuut was haar wekker maar. Haar wekker! Dan, dan was dit helemaal niet echt!
Maar, een droom! Ze kijkt op haar wekker en ziet dat het negen uur is. Ze rekt haar uit. “Nee! Het is dinsdag!
Nu ben ik te laat op school!” Saartje maakte zich vlug klaar en vertrekt naar school.
Uiteindelijk in haar klas aangekomen, vraagt de leerkracht haar een reden. Saartje bekent dat ze zich overslapen heeft en weet wat dat betekent: strafschrijven. Maar gelukkig weet ze wel een onderwerp… ‘De surf-slurper’…
