Afscheid nemen is met zachte vingers
  wat voorbij is dichtdoen
  en verpakken in goede gedachten van herinnering.

  Het is verwijlen bij een brok leven
  en stilstaan bij de grote momenten
  van pijn en vreugde.

  Afscheid nemen is met dankbare handen
  weemoedig meedragen
  al wat waardevol is
  om het niet te vergeten.

  Het is moeizaam de draden losmaken
  en uit het web van de belevenissen loskomen.
  Het is achterlaten met de zekerheid
  dat de herinnering aan al het goede
  je voor altijd dierbaar zal blijven.

  Leven is vanaf zijn geboorte
  voortdurend afscheid nemen,
  loshaken om voort te gaan,
  zichzelf verliezen om zichzelf te vinden,
  het risico nemen van de graankorrel
  om vruchten voort te brengen.

  Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven:
  men leert het nooit.
  Gelovigen nemen nooit afscheid van Het Leven.