Zwevende treinen…

Ik persoonlijk begon het ergste te vermoeden…

Professor Marlies Van Bael, van de universiteit van Hasselt overtuigde ons in een mum van tijd dat we hier niet te maken hadden met hocus pocus, zwarte magie of andere duistere krachten, maar wel met het fenomeen supergeleiding. Daarenboven was de inhoud van de voordracht afgestemd op het niveau van een doorsnee 17-jarige.
Dit maakte dat ook de leerlingen die niet of minder wetenschappelijk aangelegd zijn, de voorstelling aandachtig volgden.

Eerst een brok historiek. Het begon allemaal met een zekere Onnes, woonachtig te Leiden, in 1911. Hij ontdekte dat de elektrische weerstand van sommige materialen plotseling kan verdwijnen bij een zekere (lage) temperatuur. Na deze ontdekking ontstond er een zekere hype onder de wetenschappers, op zoek naar steeds hogere temperaturen waarbij supergeleiding zich zou voordoen. Tot 1957 slaagde geen enkele knappe kop er echter in een degelijke verklaring te geven voor dit fenomeen. Maar toen besloten de Amerikanen, Bardeen, Cooper en Schrieffer hun krachten te bundelen. En zo ontstond de theorie die, ijdel als ze waren, naar de eerste letter van hun naam verwijst.

De BCS–theorie komt erop neer dat de elektronen paren gaan vormen en ook in paren gaan bewegen. De prof gaf ons een alledaags voorbeeld zodat we ons hierbij iets konden voorstellen. Stel je twee fietsers voor, de ene rijdt op kop en de andere rijdt in het wiel van de eerste. De tweede fietser zal minder moeite moeten doen. Zo ook zal één elektron van het paar bijna geen weerstand ondervinden. Dit fenomeen opent enorm veel perspectieven, o.a. op het gebied van energiebesparingen.

De voorstelling was echt wel de moeite waard mede dankzij de geanimeerde powerpoint.

LH (5A)