Zondag morgen, 30 november om 05.00h. Kleine oogjes, maar ik was niet alleen. Samen met Marc, Jonas, Sammy en Joachim namen we de trein richting Zaventem. Van hieruit met het vliegtuig naar Warschau, hoofdstad van Polen. Eénmaal aangekomen, gingen we eerst verder op avontuur richting centrum. Reden? We moesten 8 uur wachten op de groep van Italie om zo verder naar onze eindbestemming te gaan per bus.

Deze eindbestemming was Lubartow. Een stadje gelegen op ongeveer 20 km van de universiteitstad Lublin. Eens aangekomen werden onze leerlingen toevertrouwd aan hun gastgezin. Ook de leerlingen van Frankrijk, Roemenie en Italië kregen hun stekje voor de komende week. Wij, de leerkrachten, werden ondergebracht in een klein hotelletje een 4-tal km verderop. Na een goed avondmaal en het bekende “ socialising” volgde onze nachtrust (?) voor een vermoeiende maar leerrijke week. De enige boeman tijdens ons verblijf was altijd vroeg moeten opstaan.

Op de eerste dag kregen we het programma voor de hele week en dat was heel goed gevuld. Twee dagen werd er gewerkt aan het project, met daarbij telkens nog een goed gevulde avond. Bezoekjes hier en daar en niet te vergeten dans en vertier.
De andere dagen werden gevuld met bezoeken aan o.a. Warschau, Lublin, Majdanek, musea, shopping center en enkele eetgelegenheden. We kregen meermaals de kans te proeven van de Poolse keuken. Om jullie gerust te stellen, we zijn niet vermagerd!

Na deze vermoeiende week, was het op zaterdag 6 december tijd om afscheid te nemen. Om 7 u ’s morgens naar Lublin, vervolgens met de trein naar Warschau om aldaar te wachten voor onze vlucht om 20u. We hadden tijd genoeg, dus trokken we al voor de derde maal naar Warschau-centrum. Hier hadden we nadien geen spijt van want de sfeer was er onbeschrijflijk. Live muziek en ongelooflijke verlichting van de stad met de kerstdagen.

Eens onderweg naar huis begonnen we al met het opmaken van de eindbalans. Over het project zal er nog wel wat vergaderd worden, samen met de mensen die naar Frankrijk en Roemenie geweest zijn. Dat zal nog wel wat bijgestuurd worden met wat extra inspanning van ons allen. Over ons verblijf kunnen we enkel met lof spreken. Vriendelijke mensen, steeds tevreden, gastvrij, vriendelijk, sociaal, …. gewoon te veel om op te noemen. Maar het belangrijkste mag ik niet vergeten. Ondanks hun beperkte mogelijkheden zouden deze mensen nog alles geven. Het was een week om nooit te vergeten!!!

Mochten er mensen zijn met vragen na het lezen van dit verslag, aarzel dan niet om ons of één van de leerlingen aan te spreken, met name Marc De Cock, Sammy Exelmans, Joachim De Bruyn, Jonas Van Neven en Benny Herten.

Auteur: C. Wyns.