Een verslag van donderdag was even tussen de mazen van het net geglipt.

DONDERDAG 28 AUGUSTUS 2014
Na het ontbijtbuffet deze ochtend vertrekken we richting het hoofdkantoor van Damiaanactie in India, DFIT HQ zeg maar (DFIT staat voor Damien Foundation India Trust). Hier worden we hartrlijk ontvangen in de Dr. Claire Vellut Memorial Hall door Dr. Santhosh Kumar en zijn collega. Zij brengen ons in een korte uiteenzetting de essentie bij, van hoe het in gans India gesteld is met Lepra en TBC en waarom het zo belangrijk is dat er verder aan wordt gewerkt. Lepra is, wegens de “lage” prevalentie wereldwijd, als uitgeroeide ziekte verklaard. In India bevinden zich 60% van de mensen die met lepra zijn besmet, goed voor zo’n 125000 nieuwe gevallen elk jaar. Om lepra volledig uit te roeien zou het nog zo’n 70 à 100 jaar duren, maar net door de uitgeroeidheidsverklaring zijn er nog weinig dokters die zich hier op toeleggen. Hier komt de expertise van Damiaanactie opsteken. De cijfers waren sprekend en de resultaten die bereikt worden met de behandelingen zijn verbijsterend; dat hebben we met onze eigen ogen kunnen zien.
Na de uiteenzetting vertrekken we met Dr. Santhosh richting Pope John’s Garden, een leprakolonie. Hier leven zwaar verminkte maar wel genezen verklaarde leprapatiënten in samen in een home. Omdat de ziekte nu heel goed te behandelen is zijn er nog maaf weinig mensen die zich wegstoppen in zo’n kolonie. Het zijn vooral mensen die er al 20, soms 30 jaar en meer leven die je hier terugvindt. Hierdoor was er plaats vrijgekomen en deze wordt nu opgevuld met plaatsen die voorzien zijn voor wezen met HIV. Zo’n zestig van deze wezen verblijven hier, worden hier opgevoed en lopen school.
Pope John’s garden is een waar zelfvoorzienende plaats. Iedereen heeft zijn taak en er wordt zowel aan akkerbouw als veeteelt gedaan. Met de nieuwe samenwerking met Damiaanactie sinds twee jaar (de kolonie is eigenlijk een Don Bosco project) is er nu ook een plaats ingericht waar leprapatiënten de nodige operaties kunnen ondergaan: ogen (het onderste ooglid gaat vaak zakken waardoor ze de ogen niet meer kunnen sluiten) handen (klauwhand) en voeten (dropvoet).
Wat vooral sprekend en hartverwarmend is, is hoe blij, vrolijk en gastvriendelijk al deze mensen zijn, ondanks hun miserie, verstoting en verminkingen!

JH

Logo by Isabeau Goddé